 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Яшчэ певень пець не масьціцца
Ня згасла ніводная зорка, –
У хаце дыміцца газьніца,
У хаце ўжо чутна гаворка.
За прасьніцай зь мяккай кудзеляй
Папрадуха сучыць пры сьценцы,
За нітачкай нітачку сьцеле,
Вурчыць і вурчыць вераценца.
Хоць мілы сон клеіць павекі,
Хоць будзіць пасьцель успамінак
Дзяўчына сон гоніць наўцекі,
Расьце і таўсьцее пачынак.
*
А ў полі заходзіцца бура,
Разносяцца жальбы і стогны,
Страхою калоціць віхура,
Дождж хвошча па шыбах сьцюдзёны.
Пуцінай брыдзе падарожны;
Куды ён брыдзе, не згадаці,
Паглядкаю сочыць трывожнай
Сьцяжыну ў балоцістай гаці.
Над ім неба з хмарамі вісьне,
Цямрыца, дзе вокам ні кінуць;
Няўжо ж вогнік з хаты ня блісьне,
Няўжо ж падарожнаму гінуць?
*
Папрадуху зморы абселі,
Ў руках вераценца ня скача;
Галоўку схіліла к кудзелі,
I дрэмле, і сон дзіўны бача.
Ёй сьніцца, што зьнекуля хтосьці
Сьпяшыць у дарозе дахаты,
Што ён так сьпяшыць к ёй у госьці,
Такі малады і багаты.
I ўсьмешка ўсьцьвіла маладая,
I кроў забурліла крыніцай...
Ёй сьніцца... Дый хто там згадае,
Што ўдосьвіт папрадусе сьніцца?..
1918
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
